در حرم حضرت معصومه(س) آثار هنرى مختلفى به چشم مىخورد، از آن جمله کتیبههاى بسیار زیبایى است که چشم هر بیننده هنردوست را به طرف خود معطوف مىسازد. در بین این کتیبهها، کتیبهاى که فاقد ارزش هنرى باشد، بسیار کم است، یا اصلا وجود ندارد; چون متولیان ساختبناهاى مختلف حرم مطهر معمولا از پادشاهان، وزرا و شاهزادگان و یا وابستگان به آنها بودهاند. شواهد تاریخى نشان دهنده این است که معمارى حرم مطهر بیشتر مربوط به دوره صفویه و قاجاریه مىباشد و در این دورانها به هنر خوشنویسى اهمیت زیادى داده مىشده، چنانکه شاهکارهاى بزرگى از این دورهها باقى است، تا آنجا که در بعضى از دورانهاى تاریخى در بین شاهزادگان نیز خوشنویسانبزرگى یافت مىشود، مثل ام السلمه و ضیاء السلطنة که دختران فتحعلى شاه قاجار مىباشند و در خط نسخ مهارت زیادى داشتهاند.
در حرم مطهر حضرت معصومه(س) از این دو دوره تاریخى (صفویه و قاجاریه) چند نمونه وجود دارد، که به حق از شاهکارهاى بزرگ خوشنویسى است و شاید در بین کتیبههاى موجود در حرم مطهر هیچ یک از آنها به اندازه دو اثر بزرگى که به توضیح آن خواهیم پرداخت، نباشد; زیرا این دو اثر بزرگ و یا به عبارت بهتر و صحیحتر این دو شاهکار هنرى توسط دو تن از خوشنویسانى به وجود آمده که قطعات و آثارشان روشنىبخش دیده هر بیننده صاحب هنر مىباشد. یکى مرحوم محمد رضا امامى که در عصر صفویه مىزیست و دیگرى مرحوم میرزا آقا (زنجانى) مىباشد که در دوران قاجار زندگى مىکرد.
